Τι να πρωτοσχολιάσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνο. Σίγουρα δεν θα κάτσω να σχολιάσω την -πολύ κακό για το τίποτα- τελετή έναρξης, ούτε τις άδειες θέσεις, ούτε το σβήσιμο της Ολυμπιακής φλόγας, ούτε την εξαφάνιση των κλειδιών του Webley. Ας σχολιάσω την Κίνα... που από τα 63 μετάλλια της Αθήνας έφτασε στα 100 του Πεκίνο και τώρα έχει βάλει μπρος για πολύ περισσότερα. Όποιο άθλημα και να δεις, Κινέζος θα είναι στον τελικό, Κινέζος θα παίρνει το χρυσό, Κινέζος το χάλκινο, το αργυρό. Αποκορύφωμα, μάλιστα, το περιστατικό με την 16χρονη Σιβέν Γε και το ρεκόρ που έκανε στα 400μ. της μικτής ατομικής γυναικών. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ένας λαός που όλες τις προηγούμενες δεκαετίες και μέχρι και το 2004 δεν σταύρωνε μετάλλιο, ξαφνικά σαρώνει τα πάντα και σπάει τα ρεκόρ! Ίσως να είμαι εγώ λίγο καχύποπτη που νομίζω πως κάτι άλλο συμβαίνει πίσω από τους ''ταλαντούχους'' Κινέζους αθλητές ή ίσως υπεύθυνες για την επιτυχία αυτή να είναι οι εξοντωτικές προπονήσεις που κάνουν από μικροί οι Κινέζοι πρωταθλητές. Κάποιες φωτογραφίες που είδα από τις συγκεκριμένες προπονήσεις μου προκάλεσαν θλίψη...
Δεν είχα ιδέα πως για να γίνεις Ολυμπιονίκης θα έπρεπε να υποφέρεις τόσο και μάλιστα σε τόσο μικρή ηλικία. Ίσως το να είσαι ένας ευτυχισμένος και υγιής αθλητής είναι πολύ καλύτερο από το να είσαι ένας δυστυχισμένος πρωταθλητής. Δεν μπορώ να επιλέξω ποιο είναι χειρότερο... να ντοπάρεσαι ή να ζεις από παιδί μέσα στην πίεση (χωρίς να υπονοώ πως μόνο η δουλειά έχει αυτά τα αποτελέσματα ή ότι η σκληρή προπόνηση αποκλείει την χρήση ντόπινγκ); Καλό θα ήταν να το ψάξουν λίγο περισσότερο εκεί στην Ολυμπιακή επιτροπή το συγκεκριμένο θέμα... όχι του ντόπινγκ μόνο, που και η κουτσή Μαρία πλέον μπορεί να καταλάβει πως αποτελεί αγαπημένη ''συνήθεια'' των αθλητών αλλά και των προπονήσεων αλά Sparta!
*πηγή φωτογραφιών: http://www.newsbeast.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου