ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!!!

Η ΑΕΚ είναι το πρώτο πράγμα που θέλω να σχολιάσω σε αυτό το blog... Έχει περάσει τόσος καιρός και ειλικρινά δεν θέλω πια να βλέπω και να ανακαλύπτω μέρα με την μέρα πως το βαρέλι δεν έχει πάτο. Δεν έχει, το καταλάβαμε, πόσο ακόμα θα συνεχιστεί αυτό; Σίγουρα οι πιο πολλοί θα σκεφτούν: ''εδώ καταστρέφεται η Ελλάδα και η άλλη ασχολείται με την ΑΕΚ''. Να πω την αλήθεια, δεν με νοιάζει καθόλου! Για την κατάντια της Ελλάδας ευθύνεται το 95% των Ελλήνων. Τέτοιες αρχές είχανε, τέτοια μόρφωση, τέτοιο ήθος και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δεν βλέπω καμιά αλλαγή και καμιά θέληση για προσπάθεια για κάτι καλύτερο στις ζωές μας. Με την ΑΕΚ είναι αλλιώς... επέλεξα να την στηρίζω, την αγαπάω από παιδί και αν καταστραφεί θα χάσω ένα σημαντικό κομμάτι. Ένα κομμάτι της ζωής μου που μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια, όμορφες στιγμές που σηκώθηκα για να πανηγυρίσω και είχα ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, αγκαλιές με την φίλη μου, κασκόλ, σκουφάκια κι εφημερίδες δώρο από τον ξάδερφό μου που με έκαναν ευτυχισμένη. Πολλοί άνθρωποι το βλέπουν παράλογο αυτό κι αναρωτιούνται πως γίνεται να ξεσηκώνεσαι τόσο απλά για μια ομάδα... Για μένα η ΑΕΚ δεν είναι απλά μια ομάδα και πόσο μάλλον απλά μια ΠΑΕ... Όποιος αναρωτιέται, λοιπόν, δεν μπορεί να νιώσει και να αντιληφθεί πόσο μεγάλο ρόλο μπορεί να παίζει μια απλή ομάδα στην ζωή ενός ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν αυτή η ομάδα κουβαλάει πάνω της μια ιστορία βαριά, που η θύμησή της προκαλεί ακόμη πόνο και θλίψη. Πάντα ένιωθα ιδιαίτερη ευαισθησία για ανθρώπους που έχουν αδικηθεί, που έχουν χάσει όσα έχουν κερδίσει με προσπάθεια, που είδαν συγγενείς, φίλους, γνωστούς να χάνονται. Η τύχη της ΑΕΚ δεν διαφέρει πολύ από τις ζωές αυτών των ανθρώπων... Είδε κι εκείνη την μεγαλοπρέπεια του ονόματός της να χάνεται... το δέος που προκαλεί η ιστορία της να μην έχει πια αξία ώστε να μπορεί να την σώσει... ανθρώπους να την κλέβουν και το κράτος να μένει απλός θεατής. Όχι μόνο πριν 10 χρόνια αλλά και σήμερα. Να ζητάει αυτά που θεωρεί πως η ΑΕΚ του χρωστάει αλλά να ξεχνάει πως είχε και έχει ευθύνη για την σημερινή κατάσταση της ομάδας. Κατάσταση που πλέον δεν είναι αναστρέψιμη... ένα βήμα πριν τον γκρεμό. Κι εκείνοι που την σπρώχνουν είναι πρόσωπα υπαρκτά, με ονοματεπώνυμα, οι ''σωτήρες'' της ΑΕΚ που κάθε φορά θα έπρεπε να τους ευγνωμονούμε για το ότι αποφάσισαν να βάλουν χρήματα στην εταιρεία τους... Δυστυχώς μόνο εμείς μείναμε! Κάποιοι δεν αντέχουν, είτε οικονομικά, είτε ηθικά. Δεν έχει άδικο όποιος δεν θέλει να πληρώσει τα χρέη των εφοπλιστών. Όποιος στήριξε παλιότερα αλλά πλέον δεν θέλει. Ας σκεφτεί όμως: πως θα είναι η ζωή του χωρίς την ΑΕΚ; Δεν θα χάσει κι εκείνος αυτό το κομμάτι που θα χάσω κι εγώ; Κι ας αναλογιστεί... εκείνος δεν έφταιξε πουθενά; Βρισκόμαστε στο πιο κρίσιμο σημείο... Και πρέπει ΟΛΟΙ να είμαστε εδώ! Η ιστορία της ΑΕΚ γράφει δίπλα: δυσκολίες, πόνος, ξεριζωμός. Ας είμαστε κι εμείς στα δύσκολα δίπλα της, γιατί τότε η σωτηρία θα έχει μεγαλύτερη αξία για εμάς και θα νιώθουμε μεγαλύτερη υπερηφάνεια για το ότι της δώσαμε ξανά ζωή. Γιατί πάνω από όλα ξέρουμε πως αυτό ΔΕΝ της ΑΞΙΖΕΙ!