Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Ο πόνος και το δίκιο της Αρετής Τσοχατζοπούλου!

Παρακολουθώ εξ' αρχής το θέμα Τσοχατζόπουλου (όσο μπορώ και με όση υπομονή έχω) χωρίς να θέλω να σχολιάζω τις εξελίξεις. Εξάλλου βρίσκω λίγο υποκριτικό όλο αυτό που συμβαίνει: ξαφνικά μάθαμε ότι ένας πρώην υπουργός/ παραλίγο πρωθυπουργός έκλεψε και πέσαμε όλοι από τα σύννεφα. Μου φάνηκε ιδιαίτερα περίεργο, επίσης, το ότι σχολιάζουμε κάθε ώρα και στιγμή το γεγονός πως η Βίκυ ξόδευε τα μαλλιοκέφαλά της. Τι ακριβώς είναι περίεργο σε όλα αυτά; Το ότι έκλεψε ένας πολιτικός (άραγε να είναι ο μόνος); Ή το ότι η κατά πολύ νεώτερή του Βίκυ, τον παντρεύτηκε από έρωτα μεγάλο κι όχι για την ζωή που ονειρευόταν να κάνει δίπλα του (βουτηγμένη στα λεφτά και την χλιδή); Εγώ πάλι βρίσκω πολύ φυσιολογικό, στην χωμένη μες στην διαφθορά Ελλάδα και ο Άκης να κλέβει και η Βίκυ να ξοδεύει. Εξάλλου κι όλοι όσοι ψήφιζαν αυτά τα χρόνια το βλέπανε αλλά είναι αλλιώς να είσαι όντως χαζός και να μην βλέπεις κι αλλιώς να εθελοτυφλείς. Οπότε ας το βουλώσουν όσοι δημοσιογράφοι ήξεραν όλα αυτά τα χρόνια, δεν έλεγαν τίποτα και τώρα βρήκαν το ελεύθερο να ρίξουν λάσπη κι ας το βουλώσουν και όσοι ψήφιζαν! Κι όσοι ψηφίζουν ακόμη βέβαια!
Όπως είπα και πριν, δεν ένιωσα ποτέ έκπληξη με τις αποκαλύψεις για τα λεφτά, τις βίλες, τα ριχτάρια, τις χρυσές τσατσάρες, τις σαγιονάρες, τα πανάκριβα μωρουδιακά... Το ξέραμε καταβάθος, το νιώθαμε, το βλέπαμε! Κι όσο δεν θέλω να ασχολούμαι με αυτό το θέμα (γιατί όπως ξαναείπα το βρίσκω λίγο υποκριτικό όλο αυτό που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες), αναγκάζομαι... Πριν λίγες μέρες, η πεθερά του Άκη, η μητέρα της Βίκυς προκαλούσε λέγοντας τα εξής: ''Σαν μια μέση Ελληνίδα έζησε η Βίκυ! Ήταν στο σπίτι της και μεγάλωνε το παιδί της. Δεν ήταν καμιά αριστοκράτισσα, ούτε το έπαιζε αρχοντοκυρία. Μπορείτε να ρωτήσετε για να μάθετε. Δηλαδή θέλατε να μην είχε τίποτα η κόρη μου, που ήταν και κάποιο όνομα; Και εσύ έχεις αγοράσει έπιπλα και κουρτίνες για το σπίτι σου όπως όλες οι νέες κοπέλες. Έτσι έκανε κι αυτή: πήρε πράγματα, έπιπλα και κουρτίνες. Όλες οι νέες έχετε. Η κόρη μου να μην είχε τίποτα; Αυτά έχουν να πουν; Για τις κουρτίνες και τα έπιπλα; Ντροπή! Ντροπή και άδικο μεγάλο! Η κόρη μου δεν έδωσε πολλά χρήματα για τις αγορές της! Έδωσε αυτά που άξιζαν στο σπίτι της. Όπως κι εσείς οι άλλες. Και το παίζετε κυρίες. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί με τα χρήματα που έχει''. Ναι, βέβαια, όλες οι υπόλοιπες το παίζουμε κυρίες... ενώ η Βίκυ, δεν το παίζει, είναι... κυρία με κλεμμένα λεφτά!
Κι αφήνοντας τώρα την μητέρα της Βίκυς (συμπέρασμα: είχε κι έμοιασε), πάμε στα σημερινά. Την έπιασε ο πόνος την κόρη του Άκη και την έπνιξε το δίκιο του λαού. Αποφάσισε η Αρετή να δώσει στο ελληνικό δημόσιο όσα έχει στην κατοχή της και προέρχονται από χρήματα του πατέρα της. Συγκεκριμένα, δήλωσε: ''Εκχωρώ ανεκκλήτως και θέτω υπό τη διάθεση του ελληνικού Δημοσίου ευρισκόμενα στην κατοχή μου περιουσιακά στοιχεία, τα οποία απεκτήθησαν με χρήματα του πατρός μου και κρισιολογηθεί ότι προέρχονται εξ εγκληματικής δραστηριότητας του''. Τόσα χρόνια, δηλαδή, δεν γνώριζε ότι τα χρήματα του πατέρα της προέρχονταν από παράνομη δραστηριότητα; Δεν γνώριζε ότι ανήκουν στο δημόσιο; Ή μήπως δεν τα χρησιμοποιούσε; Ξέρω πολύ καλά πως ένα παιδί δεν ευθύνεται για τα λάθη των γονιών του, ούτε έχει την δυνατότητα να τους επιλέξει. Κι όταν μεγαλώνει με αυτές τις αρχές και μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει κι αυτό τον ίδιο δρόμο... αλλά το να αποφασίζει ξαφνικά η συγκεκριμένη κυρία να κάνει αυτή την κίνηση, είναι κοροϊδία. Κι όλα αυτά τα χρόνια του δημοσίου ήταν τα χρήματα, δεν ενδιαφέρθηκε όμως να τα επιστρέψει εκεί που πραγματικά ανήκουν!
Όλα τα πράγματα έχουν ένα όριο... και η υπομονή έχει τα δικά της όρια. Στην συγκεκριμένη περίπτωση είμαστε και κερατάδες και δαρμένοι. Και σε κλέβουν και σε προκαλούν. Κι εννοείται πως προκαλούν... αφού μπορούν. Μπορούν γιατί το ''θύμα'' ακόμη ανέχεται... και θα ανέχεται για πολύ ακόμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου