Σαν σήμερα, το 30 π.Χ. διεξήχθη η Μάχη της Αλεξάνδρειας, ανάμεσα στον Οκταβιανό και τον Αντώνιο. Ο Αντώνιος, εκτός από αυτοκράτορας και μέλος της τριανδρίας ήταν και σύζυγος της Οκτάβιας, αδερφής του Οκταβιανού. Ο Οκταβιανός δεν ήθελε να αφήσει ατιμώρητο τον Αντώνιο, πρώτον για το ότι γύρισε την πλάτη στην Ρώμη εξαιτίας της Κλεοπάτρας και δεύτερον για την απιστία με την Βασίλισσα της Αιγύπτου προς την Οκτάβια (εντάξει, ήθελε και τον θρόνο δικό του...!). Με αφορμή το γεγονός, θυμήθηκα ένα ποίημα του Καβάφη που μου αρέσει πολύ, το ''Απολείπειν ο θεός Αντώνιον''...
Βέβαια για τον Καβάφη, το ιστορικό αυτό γεγονός είναι μόνο η αφορμή. Δεν τον ενδιαφέρει η καταγραφή των γεγονότων, αλλά ο τρόπος που ο Αντώνιος αντιμετώπισε την πτώση του. Με αξιοπρέπεια και κύρος. Τα χαρακτηριστικά που είχε στις μεγάλες του στιγμές, τον ακολούθησαν και στις άσχημες, τις τελευταίες, εκείνες τις στιγμές πριν αποφασίσει να αυτοκτονήσει. Στην ουσία, είναι ένα μήνυμα προς όλους τους ανθρώπους... Ο Καβάφης μας προτρέπει να μην χάνουμε την αξιοπρέπειά μας ακόμη κι αν τα πράγματα έχουν φτάσει σε σημείο μηδέν. Να μην προσπαθήσουμε να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας και πούμε πως όσα ζούμε είναι ψέμα, να μην δειλιάσουμε. Εξάλλου, με κλάματα η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει. Στα ποιήματα του Καβάφη συναντάμε συνεχώς το αδιέξοδο... τις προσπάθειες να αλλάξουμε την ζωή μας και δεν μπορούμε... την πτώση που είναι αναπόφευκτη. Το θέμα για τον ποιητή είναι η αντιμετώπιση που θα έχουμε απέναντί στην πτώση. Και ο Μάρκος Αντώνιος αποτελεί παράδειγμα γι' αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου